Swarga Impen
Lukisan Taj Mahal sing wis takwiwiti dhek Minggu kepungkur
durung wae rampung. Embuh iki,aku lagi kena lara aras-arasen. Saben dina
gaweyanku mung nongkrong, turu, karo ndeleng tivi.
Pas wayah sore, pas lagi wae rada sregep, nyandhak kanvas,
e... neng tivi ana gambar omah apik-apik ngono kuwi, acara Rumah Idaman. Yen
mripatku nyawang sing apik-apik ngono kuwi, lali karo gawean. Opo maneh
aku ndeleng tivi ing njero omahku iki.
“Omah kok apike ora ilok kaya ngono kuwi, sing manggon apa
ya manungsa?” grenengku. Lha piye, sing kaya ngono kuwi aku durung tau weruh
kok!
Omahe Gedhe-gedhe, apik lan katon kerlap. Ruwang tamune kaya
panggonane presiden nampa tamu negara. Tenan! Kamar paturonane, jembar ngluwihi
omahku sapekarangan. Lha piye, ing jero kamar ana meja kursi lengkap, kamar
mandi. Niku durung kolam renange, banyune biru katon kinclong-kinclong.
“Kuwi omahe sapa Mas Gondo?” pitakone Tanto bocah cilik
tanggaku. Merga anggonku nyawang tivi, aku nganti ora weruh yen ana bocah
melu-melu nyawang gambar omah apik mau.
“Kuwi dudu omah, kuwi swarga,” wangsulanku karo ngulu idu.
“Ana ngendi manggone?” sajake Tanto durung ngerti karo
wangsulanku.
“Embuh, wong aku durung tau mrana!”
“Aku pengin mrana, Mas Gondo!”
“Lha wong swarga kuwi panggonane wong-wong sing wis mati,
sing ora duwe dosa!” aku njur nerangke. Tanto mung plonga-plongo ngrungokake
wangsulanku, embuh dheweke ngerti opo ora.
Gara-gara ndeleng acara Rumah Idaman, lukisan Taj Mahal
tansah durung rampung, saben aku nyawang fotone Taj Mahal kanggo model lukisanku
angenku tekan ngendi-endi. Taj Mahal endah banget, kaya swarga.
Nalika bocah cilik Tanto teka maneh arep melu ndeleng tivi,
dumadakan aku nemu ide.
“Tan, dolan wae yuk!” pangajakku.
“Nyang ngendi, Mas? Ancol” bocah cilik kuwi seneng.
“Huuu... Ancol kurang sip, panas-panas ngene!”
“Lha nyang ngendi lho?”
“Nyang puncak wae, yuk! Neng kana kuwi kepenak banget,
hawane adhem, kaya neng swarrga.”
Tanto seneng banget, dheweke mlayu mulih. Aku dewe salin
kaos thok. Ora suwe aku lan Tanto wis melu dheseg-dhesegan dhempet-dhempetan
karo mobil gilap ing ndalan kutha Jakarta.
Tanto takon wae, apa puncak isih adoh. Aku kudu ngguyu,
jeneh tekan saka Kebon Jeruk wae durung. Ya kaya ngene iki yen kepingin weruh
swarga, kudu kangelan dhisik. Kudu sabar nunggu giliran liwat. Kok ana wae wong
sing numpak mobil. Marahi ndalan kebak wae!
“Mas Gondo, apa swarga kuwi apik tenan?” pitakone Tanto
mbuyarake esemku.
“Ya mesthi wae, ora ana tandhinganelah!” wangsulanku.
“Wong apik, yen mati mesthi menyang swarga?” Tanto takon
maneh.
“Iya!” jawabku mantep.
“Kepingin apa wae klakon?”
“Iya!”
“Pingin mangan enak terus, klakon?”
“Mesthi!”
“Manggon nang omah apik kaya ning tivi kae bisa?”
“Wis ta, pokoke ora ana tandhingane. Neng kana kuwi
sembarang wis cumepak, butuh apa wae ana. Ora usah kangelan. Ora ana wong
mlarat, ora ana wong kere!”
Mbok menawa dheweke mbayangake saumpama ana swarga, ndahneya
senenge. Karo mesam-mesem, Tanto wiwit ngantuk, merem.
Puncak isih adoh. Dalane isih rame, ngarep macet maneh.
Kebangeten, saben dina kok macet wae. Ngarepku ana mobil BMW sing sopire metu,
nesu-nesu karo nuding-nuding sopir liya sing sajake nyenggol bodi BMW-ne sing
mulus. Kapokmu kapan, batinku. Mobil apik kok dipek dhewe.
Sopir BMW isih nesu karo nuding-nuding. Aku isih fokus
nyawang nang jalane nalika dumadakan ana cahya kumilat disusul swara gumlegar
lan sopir sing nesu-nesu mencelat, geni ing ngendi-endi. Aku isih kelingan
sakdurunge mobil sing taksetiri katut kedilat geni. Bom.
Aku ora mikir apa-apa kajaba mung kahanane Tanto sing
takrungkebi. Embuh piye. Aku ora wani melek. Anane mung rasa panas sing kliwat,
lan aku ora duwe daya kanggo loncat.
“Mas Gondo, apa iki wis teka?”
“Durung,” wangsulanku alon.
“Mesthine iki rak dudu swarga? Jarene swarga endah banget?”
“Dudu, Tanto iki dudu swarga. Neng swarga ara ana wong sing
nesu-nesu, tukaran, ora ana bom!” Saka dhasare atiku, kanthi tulus aku ndonga
supaya Tanto nemokake swarga sing semesthine, swarga sing diimpekake. Banjur
peteng ndhedhet, ora ana swara.
Jakarta, Januari 2003
Kapethik saka
"Trubus saka Pang Garing"
Pangubahan sak perlune
dening Refano Pradana
Tag :
cerkak
0 Komentar untuk "Cerkak "